Ella

Ella

In Nuwara Eliya was het ontbijten, napraten met de Nederlanders, inpakken en weg. Om 11:00 uur arriveerde de tuktuk en twintig minuten later waren wij op station Nanu Oya. We hadden geen kaartjes. De kaartjes zijn in klassen; 1, 2, 2 reserved seat en 3. Helaas waren de eersteklas en tweedeklas reserved seat uitverkocht. Dus het was op de gok. De trein zou 12:45 vertrekken, dus anderhalf uur wachten. Later ontstond nog een vertraging van 45 minuten. We stonden op de juiste positie voor onze klasse. Pa en ik kwamen binnen. De bagagebakken lagen vol dus we klikten de backpacks aan de rekken vast. De dagrugzakken met waardevolle spullen schoven wij onder de stoelen van mensen met zitplek. We konden niet gemakkelijk een draai maken, en zo lieve mensen, moesten wij 3 uur lang staan tijdens ‘de mooiste treinreis ter wereld’. Ondertussen hangen mensen uit ramen en deuren om het perfect plaatje te schieten. Vasthouden dat je niet omvalt tegen een vreemde, was onze enige bezigheid. De momenten dat wij in de diepe afgrond keken waren echt fantastisch maar als geheel hebben wij dit niet zó super ervaren.

Na drie uur afzien met de mensen om ons heen waaronder een Brits stel, kwamen wij aan. Even zitten, dan een tuktuk naar ons verblijf. We arriveren en zijn direct alles vergeten. We kijken uit op de Nine Arch Bridge een oude boogbrug uit de Britse koloniale tijd dwars door de theeplantages. Deze oude brug is gebouwd met stenen, zonder staal. Het spotten van een trein op deze unieke plek is een heuse trekpleister.

We checken in, en gaan beneden voor wat noodles en een vers sapje met dit prachtige uitzicht. Mensen wandelen over het spoor. Een uur later klinkt een flinke toeter en rent iedereen naar de zijkant om z’n camera gereed te hebben. Er komt een trein aan. Zodra het donker wordt (18:15) trekt het leeg, maar wij houden uitzicht door ons verblijf. Zo schieten wij enkele mooie foto’s in de avond. We maken nog een ritje naar het centrum om te eten bij CHILL en dan gaan wij terug. De wekker gaat vroeg.

Zondag 18 februari

De wekker om 6:00 uur, want om half zeven komt de eerste trein langs. Het is de eerste mogelijkheid om te spotten. Het zit potdicht van de mist en Pa besluit weer te gaan pitten. Ik val niet in slaap en kijk een kwartier later: het is helemaal open getrokken. Kleding aan en en gaan. Ik haast naar beneden. Als ik er bijna ben, komt de trein langs. Toch heb ik een mooie positie ingenomen. Daarna daal ik verder omlaag en wandel ik over het spoor, ik schiet wat plaatjes en gooi de drone de lucht in voor wat unieke beelden.

Na een powernap, gaan wij ontbijten en uitchecken. We hebben dit verschijnsel bewonderd en gaan naar ons nieuwe verblijf in het centrum. We brengen de vuile was weg en pakken een tuktuk naar de Rawana Waterfall. Hier kijken we wat rond en genieten daarna van een maïskolf en wat lychees. We keren terug en lunchen met een heerlijke smoothie bowl, waar wij worden verrast door de aanwezigheid van Jolanda en Ben die naast ons zaten in Nuwara Eliya.

Even omkleden met lange broek en lange mouwen (linnen), en insmeren met zonnebrand. Dan wandelen wij het centrum uit richting Little Adam’s Peak. Na drie kwartier zijn wij er bijna. We lopen nog een stukje en aanschouwen de enorme ziplines, waarna wij klimmen naar de top. We genieten van het uitzicht en raken aan de praat. Ik met een Nederlandse vrouw en dochter, Pa met een drie Nederlands vrouwen. Die denken eerste dat wij een gezin van 4 zijn, haha. We delen verhalen, tips en tricks en schieten mooie beeldje van de enorme vallei waar de zon onder gaat. We houden het lang uit, voordat wij besluiten terug te lopen.

Thuis even douchen van het vele zweten. Na het opfrissen gaan we op pad voor diner en we stuiten direct weer op Jolanda en Ben. We worden uitgenodigd voor een drankje en zo vliegt de gezellige avond voorbij. Na enige tijd gaan wij er vandoor, want wij hadden nog niet gegeten. Een lekker maaltje boven met livemuziek is de afsluiter van de avond. Wat is het een heerlijke reis!

Jordy