Laatste stop: hoofdstad Seoul

Seoul

Dit is alweer het laatste verslag van de reis door Japan en Zuid-Korea. In dit laatste verslag reizen wij vanaf de laatste plaats Chuncheon naar de hoofdstad Seoul waar wij vier dagen zijn verbleven. Vooral de laatste dagen zijn voorbij gevlogen, met als hoogtepunt de DMZ (uitgebreid verslag) tussen Noord-Korea en Zuid-Korea.

Woensdag 6 Augustus
De avond voor vertrek hadden een paar meisjes voor ons uitgezocht hoe laat de treinen richting Seoul gaan, hierdoor waren wij voorbereid en konden wij daarop inspelen met de planning. Nadat wij in de ochtend waren uitgecheckt, grepen wij ontbijtje en pakten de taxi richting het treinstation. Een behulpzame medewerker begeleidde ons van A tot Z. Na een treinreis van een uur kwamen wij aan op Yongsan. Dit bracht ons verwarring, maar bleek het centrale station te zijn van Seoul. Van hieruit pakten wij de metro richting ”Jongno 3 (Sam)-Ga”. Ons hotel zou bij deze metrohalte liggen, maar de metrohalte kende 15 uit elkaar liggende exits. Gelukkig kwamen wij na een aantal keren om hulp vragen erachter waar ons hotel zich bevond, de ligging bleek ideaal te zijn.

Rond middaguur gingen wij in de nieuwe stad lunchen en hadden we gepland om ten minste één activiteit te gaan doen, zodat wij de eerste dag optimaal zouden benutten. Op loopafstand lag één van de vier paleizen die in deze stad liggen: Changdeokgung. We brachten er een bezoek aan en vervolgens ook aan de secret garden (in een groep). Helaas begon het vrij snel na onze entree te regenen. Gelukkig hadden wij onze regenjassen meegenomen, want de paraplu’s lagen nog in het hotel. Hierdoor was het maken van foto’s wat lastiger, omdat ik niet met de spiegelreflexcamera middenin de regenbui wilde staan. Gelukkig konden wij hier en daar schuilen en foto’s maken.

Na de natte middag hadden wij wel een rustpauze met een biertje verdiend, zo vonden wij. Even later gingen wij ons opfrissen in het hotel, om richting het stadsdeel Gangnam te gaan. Voor de kenners: het muzieknummer van de artiest PSY met het nummer Gangnam Style gaat over deze wijk. Bij aankomst zagen wij een enorm levende stad. Duidelijk was dat de winkels langer open zijn dan in andere stadsdelen en dat het bruisende gedeelte gevuld is met studenten van de nabij gelegen universiteit. Grote marketingcampagnes en verlichte advertenties van 20 bij 10 meter op de gevel waren overal te zien. Wij kregen ook het gevoel dat in deze wijk wat rijker publiek rondliep. De vierbaanswegen, het chaotische verkeer, het Koreaanse schrift op de winkelgevels en de typische restaurants maakten het een mooi resultaat van een strakke wereldstad in Azië. Ook grappig was dat er met onleesbaar Koreaans onderschrift een poster van Guus Hiddink hing. Opnieuw de bevestiging van zijn waarde voor dit land.

Donderdag 7 Augustus
Wakker geworden in de kleine hotelkamer, waar een ontbijt was inbegrepen. De keuze tussen rijst en een sandwich was een makkelijke, en zo kwam een dik belegen toast met van alles erop tevoorschijn. Het lekkerste ontbijt hebben wij duidelijk voor de afsluiting van de reis bewaard, want het smaakte zeer goed. We gingen op pad richting (Yeouido Park) aan de andere kant van de rivier voor een uitgezochte fietsroute. We huurden fietsen in het park en reden een rondje door de enorme gebouwen van de financiële instellingen die daar zijn gevestigd. We mengden ons in het drukke verkeer en fietsten op een lange brug (Mapo Bridge) over de Han River. Grappig.. wist nog niet dat Opa zijn eigen rivier had ;-) verder was het een heerlijke route langs het water met mooie uitzichten. Het was ook lekker om even wat anders te doen dan oneindig wandelen door de stad, want de vermoeidheid begon in de benen te slaan.

Na de fietstocht begaven wij ons richting het War Memorial of Korea. Hier wordt in een prachtig groot museum een indrukwekkend beeld gegeven van de diverse oorlogen die het land in zijn historie heeft gehad. Best indrukwekkend en het geeft je wel een andere kijk op het land waar je al weken doorheen reist, want de oorlog zie je echt niet overal in terug.

Op de terugweg gingen wij langs een enorme markt die algemeen bekend is in deze stad: de Namdaemun Market. Alle straten en zijstraten zijn ingedeeld op categorie, dus in de ene straat kun je terecht voor camera’s, objectieven en dergelijke, terwijl in de andere straat tassen en bijvoorbeeld kleding centraal staan. JW slaagde hier nog voor een paar souvenirs, waarna wij in het hotel gingen relaxen.

Van de eerder genoemde krampen en pijntjes in de benen, besloten wij om in de avond dichtbij te blijven. We gingen ons eigen stadsdeel beter verkennen en dat bleek ook behoorlijk groter en drukker te zijn dan vooraf gedacht. We ontdekten een leuk sushi-restaurant waar een grote band door het hele restaurant loopt. Deze gaat langs de keuken en de hele bar waaraan je kunt eten. Je kunt er gewoon een bordje van afhalen en ieder bordje heeft een kleur die voor een bepaalde prijs staat. Uiteindelijk worden alle bordjes afgerekend. Als iets niet op de lopende band staat, waar je trek in hebt, kun je het bestellen en dan krijg je dat gewoon aangereikt vanuit de keuken. Hele leuke ervaring!

Vrijdag 8 Augustus
Een nieuwe dag, onofficieel de laatste dag in de stad. Wij zouden eigenlijk vandaag naar de DMZ / JSA gaan. Helaas had het bureau waar wij deze tour hadden geboekt niet doorgegeven dat wij 48 uur vooraf ons paspoort moesten afgeven om te registreren. Toen wij woensdag aankwamen was dat nét te laat, dus hij verplaatste de tour naar zaterdag. Gelukkig hadden wij dus nog de tijd en was er niets aan de hand, want het zou heel zuur zijn geweest als wij op zaterdag naar huis zouden gaan en deze tour hadden moeten missen.

Afijn, we hadden ineens een dag vrij en het was een zonnige start van de dag met een strakblauwe lucht. We wilden nog een ander paleis zien die bekend stond als de grootste van Seoul: Gyeongbokgung. Daarheen pakten wij de metro en deze bleek veel groter, maar ook veel drukker te zijn dan die van woensdag. Na een uurtje alles van binnen en buiten gezien te hebben, besloten we een lunch en koffie onderweg te pakken. We liepen bij toeval over een groot, mooi uitziend plein in plaats van terug naar de metro te lopen. Verschillende standbeelden, goed onderhouden grasvelden en een protest met gele ribbons vanwege het bootincident waarbij honderden mensen omkwamen. Hieruit bleek hoe dit nog bijna dagelijks speelt. Aan het einde van het plein kwamen wij erachter dat wij al dicht bij Lotte waren. Lotte is geen meisje of een bekende van ons, maar een enorm bedrijf dat voornamelijk bekend staat om Lotte World (Efteling x10) en Lotte Department Store (Bijenkorf x10), verder heeft het bedrijf een reisbureau, duty free store, theater, etc. We hadden even geen zin in iets cultureels of iets actiefs, dus we gingen lekker door de department store. We kochten uiteindelijk niets, want we zochten ook niet echt iets specifieks, en het prijsverschil was ook niet erg groot.

Vanuit de shopping mall wilden we een taxi pakken richting het Namsan Park, waar de Seoul N-Tower op het topje van de berg staat. Het was echter vrijdag namiddag en de wegen stonden vast, terwijl wij voor de metro moesten overstappen. We dacht dat lopen sneller zou zijn, en dat bleek een juiste gedachte. Na een minuut of 10 liepen wij al aan de voet van de berg. Via een kabelbaan kwamen wij op schitterende hoogte met een uitzicht over deze fantastische stad. Midden in de bebossing hadden wij een panorama-view over Seoul. Vervolgens kochten wij een kaartje voor de top van de tower zelf. Hierdoor gingen wij in een lift nog een eind omhoog. Het was een heel mooi uitzicht. Aangezien wij, ondanks een rustig begin van de dag, toch nog een heel eind hadden gelopen, vonden wij het mooi geweest en gingen terug naar het hotel. In de avond bleven wij opnieuw dicht bij ons hotel en probeerden een ander restaurant waar wij de dag ervoor nog voorbijliepen. Het bleek niet de beste keuze te zijn, want het was weliswaar een goed uitziende Koreaanse schotel met veel vlees, maar in werkelijkheid was de tweede laag van het vlees voornamelijk vet. We dachten ons te redden met de salade, maar daar zat een laagje van gele saus in, waarvan ik sterk het gevoel had dat die van origine groen was en dus wasabi zou zijn. Hierdoor kregen na een paar hapjes salade onze ogen ook een rood bijkleurtje. We hadden dus niet echt een geslaagd avondmaal, al mogen we blij zijn dat wij in dit land met vreemde tekens op de menukaart slechts een enkele keer niet lekker hebben gegeten.

Zaterdag 9 Augustus - DMZ / JSA
Ons verblijf in Seoul voelde al bijna als afgesloten, en ik had de avond vooraf ook al wat spullen opgeborgen en opgeruimd. Er stond echter nog een van de meest indrukwekkende belevenissen op het programma: een georganiseerde dagtour richting de gedemilitariseerde zone (DMZ / JSA). Dit is het grensgebied van enkele kilometers tussen Noord-Korea en Zuid-Korea.

Nadat wij via een klein busje naar een verzamelplaats waren gebracht, vertrokken wij met een volle bus (45 man) richting Panmunjom. Dit is een plaats in de DMZ. Wij gingen als eerst naar het treinstation Dorasan, waar een werkelijke DMZ-trein op een spoor staat, maar niet in gebruik (logisch ook, want er gaan tegenwoordig geen treinen naar Noord-Korea). Je kon hier een kaartje kopen voor omgerekend nog geen 50 cent, waarmee je echt door het poortje ging naar de trein. Hier staat ook een militair in strakke houding. Je merkt aan jezelf, de verbazing van de ervaring en de mensen om je heen dat de spanning toe begint te nemen. Je bent op het randje van een veilig land, waar enkele kilometers verder de meest idiote dingen gaande zijn.

Toen we weer in de bus waren gestapt en onze route vervolgden, kwamen wij bij een uitkijkpunt waarbij ons heel duidelijke regels zijn uitgelegd. Er zijn gele lijnen op de grond waarbinnen je foto’s mag maken. Ga je daar overheen en maak je een foto, als het gewerkt wordt wil je de consequenties liever niet weten. Er stonden wel van die apparaten waar je geld in kon gooien om flink in te zoomen op de overkant, en dat deden wij. In ons zicht lag de Zuid-Koreaanse vlag en een stuk vooruit zagen wij de Noord-Koreaanse vlag. Grappig detail is dat de Noord-Koreaanse vlag een stuk groter is en dat hebben zij bewust gedaan om te laten zien hoe ’goed’ zij eigenlijk zijn. Maar ditzelfde feit wordt weer belachelijk gemaakt door de Zuid-Koreanen, die daar geen waarde aan hechten.

Weer een stap verder met de bus kwamen wij uit waar de ’Third Tunnel’ zich bevind (een van de vier ontdekte tunnels). In de oorlogen zijn er tunnels gegraven die zijn gebruikt om Seoul te kunnen bombarderen. Inmiddels zijn die afgescheiden, waardoor je het Zuid-Koreaanse gedeelte kunt zien. Met een helm op stap je in een trein en ga je in een klein donker gat naar beneden. Honderden meters verder stopt het treintje, vanwaaruit je nog een stuk kan lopen. Het is echter heel laag, en gemaakt voor de Aziaat. Met een lengte van 1.90m doet dat na een stuk lopen pijn aan je rug en nek. De helm was ook erg welkom want er waren heel veel mensen die per ongeluk niet laag genoeg bukten en hun hoofd stootten.

Vanwege de toeristische drukte op dat punt, konden wij aan het eind van de gang maar tien seconden stil staan en liepen weer door de grot het hele stuk terug, om vervolgens met het treintje terug te gaan. Geen foto’s gemaakt, wel een bijzondere herinnering. Eenmaal boven de grond gingen we met de bus richting een restaurantje voor een lunch die gelukkig was inbegrepen. Het was voor de verandering een Koreaans pannetje met vlees e.d. Gelukkig hadden we een goede vulling, want het bezoek aan de Joint Security Area (JSA) stond daarna op de planning.

We passeerden tot drie keer een checkpoint waarbij een soldaat de bus in kwam om te kijken hoeveel mensen er in de bus zitten. Uiteindelijk kwamen wij bij een checkpoint waarbij alle ID’s werden bekeken. Waarschijnlijk werden deze even bekeken en aangevinkt, want zij hadden ons paspoort al eerder in bezit. Vanaf hier mochten wij geen foto’s maken totdat wij zouden aankomen op de plaats van bestemming. Bij het JSA Center konden wij nog even naar het toilet, waarna dat een uur niet mogelijk was. Vervolgens moesten wij een formulier ondertekenen waarmee je akkoord gaat met het aanwezig zijn in een gevaarlijk gebied vol spanning en verdere consequenties tot gevolg. Ook kregen wij een presentatie (Engels) over de hele omgeving en langzaamaan over de JSA en de regels. We wisten al dat een camera met een objectief van maximaal 90mm was toegestaan, dus om geen risico te lopen lieten wij de spiegelreflexcamera thuis en stonden wij gereed met de kleine camera en onze telefoons. Verder mochten wij geen handgebaren maken, niet luidruchtig zijn, niet ”grappig” doen over de desbetreffende plaats en de militairen niet aanraken. Ook mochten wij bepaalde hoeken en delen niet fotograferen. We vervolgden in een andere bus onder leiding van enkele soldaten.

We kwamen aan bij het moment van de waarheid. Met enigszins klamme handen liepen wij de bus uit en stonden twee-aan-twee in een rij. We liepen in stevige pas naar de ruimte waar de werkelijke grens tussen Noord- en Zuid-Korea nog geen tien meter bij ons vandaan was. Aan de overkant stond een Noord-Koreaanse soldaat en aan onze kant stonden er zo’n vijf van Zuid-Koreaanse kant. We stonden over de hele breedte en keken om ons heen. Er stonden op gelijke hoogte zes huisjes (2 grijs, 3 lichtblauw, 1 grijs). De grijze huisjes zijn van Noord-Korea en mocht je daarom niet fotograferen. Op een bepaald moment werd gezegd dat wij mochten fotograferen en na een minuut werd gezegd dat wij nog een minuut hadden, en opeens zei hij eerder dan verwacht ”stop” en moest iedereen direct stoppen. Een behoorlijk bizarre ervaring dat je daar omringd bent door soldaten van twee partijen en dat je daar foto’s aan het maken bent. Ik zal proberen wat foto’s te uploaden bij het reisverslag.

Daaropvolgend gingen wij met de gehele groep één van de huisjes binnen: de MAC Conference Room. Deze ruimte wordt gebruikt als terrein voor onderhandelingen tussen de diplomaten van beide kanten. Hier werden wij rondom de tafel geplaatst met aan het hoofd een soldaat in strakke houding met gebalde vuisten omlaag en een uniform met helm en grote donkere bril. Precies in het midden van de tafel zaten drie microfoons en op dezelfde lijn stond de militair. Deze lijn was exact de drempel tussen Noord en Zuid. Op het moment dat ik dat hoorde, besefte ik pas dat ik aan die noordkant van de drempel stond voor een paar minuten. Achter mij stond nog een soldaat van Zuid-Korea die in eenzelfde houding stond op het grondgebied van Noord-Korea (binnen de kamer). Je mocht met hem op de foto, maar je mocht hem niet aanraken of aanspreken of wijzen of iets soortgelijks. Vanaf het moment dat het werd aangegeven mochten wij hier ook een minuut lang foto’s maken, waar JW en ik ons moment pakten. Zo’n uniek moment beleef je niet vaak meer.

Daarna moesten wij de conference room verlaten en gingen terug naar de bus. Vanuit de bus kwamen wij al eerder langs de ”Freedom Bridge”, maar nu kwamen wij ook langs ”Bridge of no return”. In een geschiedenis was er een moment waarop inwoners van Zuid-Korea en Noord-Korea konden kiezen naar welk gedeelte zij wilden en moesten dan over deze brug, maar hierna zou er nooit meer een mogelijkheid zijn om de omgekeerde weg te bewandelen. Ook stopten wij nog bij een plek waar de Axe Murder Incident heeft plaatsgevonden. Google gerust, ik bespaar de details.

Na deze route werd het steeds rustiger en keerden wij terug bij het JSA Center, waar nog een souvenirshop en winkeltje stonden. Daarna stapten wij weer in de bus waarmee wij deze dagtour waren begonnen, en na een tijdje waren wij uit de gedemilitariseerde zone. We mochten vanaf dat moment ook weer foto’s vanuit de bus maken en na een uur kwamen wij in hoofdstad Seoul aan op de plaats van vertrek. Nadat wij thuis hadden opgefrist en vooral even hadden uitgerust, gingen we in de avond op herhaling bij de lopende band met sushi om onze backpacks weer in te pakken en nog een paar uur te slapen.

Zondag 10 Augustus
Om 6.00 uur liepen wij volgeladen het hotel uit, richting de bus. Na een minuut of tien arriveerde de bus die ons in een uur naar de airport bracht. We vlogen zondag (lokaal om 9.30 uur / NL om 2.30 uur) richting Parijs, waar wij na twee uurtjes overstapten op het vliegtuig naar Amsterdam. Opgehaald door mijn moeder en zus, waren we weer lekker thuis.

We kunnen terugkijken op een veelzijdige reis door Japan en Korea, waar ik echt trots ben dat ik hier heb gereisd en zulke mooie en bijzondere ervaringen heb opgedaan. Ik heb grote steden gezien, veel cultuur gezien, we hebben veel gelopen, geklommen en gefietst. Daarnaast hebben wij ondanks Koreaanse tekens nooit een verkeerde trein of metro gepakt en nooit een activiteit gemist. In dat opzicht is er dus prima te reizen in deze landen die niet goedkoop zijn, maar ook zeker niet heel duur. De bevolking in Japan vond ik bijzonder vriendelijk en beleefd, waar ik dat in Korea niet het geval vond. Soms tot ergernis aan toe. Korea is (behalve in de grote steden) minder voorbereid op toerisme dan Japan en andere omliggende landen.

Tot zover een enorm verslag van vier A4tjes over de laatste vier dagen, maar zoals ik eerder heb gezegd, dient dit reisverslag niet alleen voor andere lezers, ook voor mijzelf. Zo af en toe vind ik het leuk om herinneringen op te halen van voorgaande reizen en met gedetailleerde reisverslagen als deze vind ik zelf prettig om bij te houden en herinneringen naar boven te halen. Ten slotte begint vanaf nu al het uitzoekwerk van foto’s en het opbouwen van een fotoboek. Die volgt over een tijdje. Bedankt voor het volgen!

Jordy & JW