Teheran & Einde van de reis

Teheran & Afsluiter van de reis

Op 31 juli had ik wat activiteiten ondernomen en afgesproken met de twee Fransen. Zij pakten de taxi naar mijn hotel, waar ik instapte en samen gingen we met diezelfde taxi naar het treinstation. Dit ligt op een halfuur rijden en dus buiten de stad.

Om 17.00 uur kwamen wij aan terwijl wij pas 18.30 zouden vertrekken met de trein. Beetje babbelen en winkeltjes kijken vanuit de airco. Toen naar buiten richting de trein. We stappen de wagon binnen waar aan de linkerkant een wandelpad is, daarnaast zitten allerlei cabines. Ik zit gelukkig met de twee Fransen in dezelfde cabine. Ondanks dat mijn boeking dagen later is gedaan. Dit is veel gezelliger + prettiger met achterlaten van je spullen voor bijvoorbeeld toilet.

In tegenstelling tot mijn eerdere ervaring in Vietnam, had je in de cabine niet gewoon 2x twee stapelbedden, maar je zit als ware op de onderste twee bedden als stoel met prima rugleuning (in de muur). Tussenin een tafeltje waarop al thee, koffie, water en koekjes staan. Later wordt het beddengoed gebracht.

Na enkele controles wordt er in het eerste uur nogmaals een controle op het kaartje gedaan. Even later wordt opgeschreven wat je wilt eten. Net als een van de Fransen ga ik gemakkelijk voor kip met rijst. Heb het weer heel vaak gegeten, maar voor nu is het ook gewoon prima tijdens een lange treinreis. Rond uur of 21.00 komt het eten en nog een uur later worden alle vakjes van piepschuim weer opgehaald.

De tijd tikt door, al zijn wij steeds verbaasd wat een omweg de trein maakt. Hadden we op zich kunnen weten, maar het verschil met de bus is toch best groot. De bus is dus sneller, maar na een aantal bussen in dit land is dit wel een leuke nieuwe ervaring. Uiteindelijk zien wij rond 23.30 dat wij al vijf uur onderweg zijn. Met wat praten, lezen en jawel, Sudoku puzzels shirt de tijd voorbij. Ook een aantal locals zagen mij puzzelen en we hebben hen uitgedaagd, van eerst met 1 ster tot uiteindelijk 3 sterren. Was erg leuk en ze waardeerden het dat het werd uitgelegd en met hen gedeeld. We zitten ongeveer halverwege richting Esfahan. We gaan de bedden uitklappen en dekken met wat wij gekregen hebben (zoals kussen, dekbed, onderlaken). Eigenlijk val ik vrij snel na het liggen al in slaap, ronde middernacht.

Woensdag 1 augustus

De eerste keer dat ik wakker wordt, is het rond 6.45 uur en zie ik de opkomende zon de cabine binnenschijnen. Even liggen en weer rechtop zitten. M'n buurman is ook wakker. Doordat ik ruim 6,5 uur heb geslapen, voel ik mij niet slecht. Het was geen lekker bed, maar ik voel mij ook niet totaal gebroken. Gelukkig, want de volgende nacht wordt in het vliegtuig. Een van de eerste dingen die ik doe, is kijken hoe laat het is + waar wij zitten. De trein staat stil en we zijn in Kashan. Blij mee, want ik wist dat de bus daar slechts 3 uurtjes over deed op de heenweg. En nu dus nog sneller, want rond 9.30 uur zullen wij aankomen. Berekend het vertrek om 18.30 en zie dat de reis 15 uur was.

Na wat uit het raam kijken, is het niet totaal anders dan verwacht. Verre uitzichten, droge landschappen, zonnetje erbij. Ik val nog een uurtje weg en vul mijn tijd tot wij aankomen volgens planning. Met zijn drieën gaan wij opzoek naar een taxi, want geen grote kluif is in dit land. We gaan naar het hostel. De eigenaar is blij ons weer te zien. En het voelde oprecht weer als thuiskomen. Leuk! We dumpten de backpacks, en gingen eerst even opfrissen na een nacht in de trein. Hier konden wij ook douchen dus daarna voelde ik mij pas echt weer fris. Na een stukje meloen en bijpraten, ging ik op pad. De Fransen hadden eigen plannen dus we hebben elkaar gedag gezegd. Zij vertrekken vanmiddag uit Iran, terug naar Frankrijk.

Ik liet een hoop zware spullen achter in het hostel en ging licht bepakt richting de metro. Normale route na de eerdere drie dagen in Teheran. Eerst wat zuidelijk opstarten met koffie. Helaas wilde ik tot 3x wat bestellen, wat zij 'toevallig' niet hadden. Ik hield het kort en ging na de koffie verder zoeken. Ik liep door een beetje technische wijk, met tig zaakjes die verlichting en wifi lampen verkochten in alle kleuren. Ook van stofcontacten te opladers van telefoons en powerbanks. Typisch een zaak voor mijn vader, maar met een zoon die twee linker handen heeft, had ik er weinig te zoeken. Zoals vaker in dit land, alle zaken in een buurt met dezelfde producten, mogelijk zelfs via dezelfde inkoper. Totdat ik een zaakje tegenkwam en brood met omelet had besteld en eigenlijk heel lekker zat in de airco.

Na de lunch was het half drie in de middag. Ik was in de goede richting en wandelde verder richting de bazaar. Erg groot en lekker in de schaduw keek ik wat rond op een rustig tempo. Echt iets om te kopen, zag ik niet meer dus na een grote ronde besloot ik er weg te gaan. Ik ging naar de metro, die noordwaards reed richting de Tabiat bridge. Daar was ik eerder, op de laatste dag van mijn eerste stop in Teheran. Het voordeel is dat ik niet meer hoefde te zoeken door de parken en er recht naartoe liep. Hier nog wat rondgekeken en uiteindelijk bij een zaakje beland met een chocolade crêpe / pannenkoek. Bodem gelegd en toen richting het hostel.

Ik was eigenlijk van plan veel eerder naar de airport te gaan, omdat ik weinig te doen had. Ik raakte over Social media aan de praat met de eigenaar en hielp hem met wat tips en verbeteringen, zoals zijn hostel als locatie toevoegen onder uploads op Instagram. Uiteindelijk was hij erg blij met de tips en bedankte mij enorm. Na nog een stukje watermeloen vond ik het tijd om te gaan en dat was een wijs besluit. De eigenaar bestelde met SnappCar een taxi voor mij en met die taxi deed ik er precies een uur over om bij de internationale airport te komen. De rit op zichzelf was al heel druk en chaotisch, dat verkeer zal ik niet snel missen, zodra ik weg ben. Drie uur voor vertrek was ik op de airport en alleen al anderhalf uur werd in beslag genomen door inchecken en Passpoort controle. Eenmaal verder, heb ik nog wat gegeten. De vlucht gaat om 23.30 en met drie vluchten voor de boeg, wordt het wel even bikkelen. Donderdagmiddag kom ik aan en dat is een heerlijk vooruitzicht. De vluchten zijn:
- Teheran-Qatar
- Qatar-Barcelona
- Barcelona-Las Palmas GC


Nog een soort samenvatting van wat zaken die ik heb ervaren in Iran:

Iran... Aanbeveling?
- Ja ik vind van wel, maar dat geldt uiteraard niet voor iedereen. Je ontdekt, ziet, maakt mee wat in Nederland niet (meer) mogelijk is. De vriendelijkheid en behulpzaamheid van Iraniërs is van een ander level. Wat erg prettig is, is dat er veel en goed Engels wordt gesproken. Als je individueel en ongeorganiseerd reist, is dat heel fijn. Niet te vergelijken met China.

Makkelijk te bereizen?
- Ja, enorm makkelijk. Het vervoer is goedkoop en de VIP bussen hebben airco, zijn inclusief eten en drinken en gaan zeer frequent naar alle steden. Aanvullend gaan er nog treinen tussen bepaalde bestemmingen.

Goedkoop of duur?
Alles is enorm goedkoop. Hostels/hotels zijn misschien nog het duurst in verhouding. Die kun je goedkoper vinden in andere (Aziatische) landen, maar daar zijn activiteiten weer veel duurder. Waarschijnlijk is Iran het goedkoopste land waar ik ben geweest. Zonder enig moment in te houden heb ik zo'n 500 euro uitgegeven voor verblijf, vervoer, activiteiten en eten/drinken in twee weken tijd. Bij verblijf moet je denken aan gemiddeld iets van 30 euro per nacht in Iran. Is nog steeds niet gek, maar goedkoper kan het in ieder geval wel, zoals destijds in Vietnam.

Nadelen / minpunten?
- Ja, ook die zijn er, zoals iedere stad of bestemming die heeft. Om te beginnen is het deze tijd van het jaar bizar warm. Ik berichtte eerder al over 44°C in Kashan. Onder de 35 graden is het overdag sowieso niet geweest. Afkoelen in het zwembad of aan het strand is er niet bij en door het geloof is een lange broek verplicht. Als man heb je het qua kleding nog makkelijker (luchtiger) dan een vrouw, waar vrouwen een hoofddoek moeten dragen. Dat vind ik wel nadelen of in ieder geval belemmeringen.
Het is dus prima mogelijk in deze tijd van het jaar, maar als ik de keuze heb zou ik in een andere tijd van het jaar gaan.
Aanvullend merk je dat er veel controles zijn, ik weet niet of dit alleen voor toeristen geldt. Tickets veelvoudig laten zien en altijd vragen naar je afkomst. Met Nederland als afkomst levert dat verder geen problemen op gelukkig.
Ook op vakantie en zou een biertje of iets anders best eens lekker zijn. Juist dat het niet kan, is soms jammer.

Verder,.. het verkeer?
- een combinatie tussen grappig en verschrikkelijk. Aan het begin maakte ik een aantal video-opnamen vanuit de taxi of van de straatkant. De chaos springt er vanaf. Je leert je snel aanpassen en dat je gewoon voorrang moet nemen, anders kom je nergens. Maar doordat zij ook proberen voorrang te nemen, of pas echt remmen als het niet meer kan, ervaar je een heleboel bijna-dood ervaringen. En dat gaat gewoon niet wennen met het goede verkeer in Nederland. Ik merkte vooral de laatste dagen dat ik mij vaak irriteerde aan het verkeer.

En, handel?
- zoals vaker genoemd en wellicht al bekend, staan Perzische tapijten hier centraal. Iedereen heeft zijn handel en het is moeilijk om te weten wat nu echt is (en duur) en wat gewoon goedkoop is. Gelukkig was ik ook niet serieus op zoek om er een te kopen. Naast dit is iedereen taxi chauffeur en wil geld omwisselen. Voor hen is de koers zeer ongunstig tov euro en dollar, en ze weten dat wij Rial nodig hebben in dit land. Ook hebben ze allemaal visitekaartjes, en accounts op Whatsapp en Instagram voor hun 'handel'.

Als laatste, ik ga op reis naar Iran en neem mee?
- Linnen broek, dit was m'n beste aankoop vooraf. Andere broeken zijn veel te warm, in deze tijd.
- Lokale simkaart, koop die op de airport of in de stad. Ideaal, goedkoop en makkelijk communiceren met locals en hotels.
- Mobiele apps (Maps.me, Translate, SnappCar, Hostelworld)

Ik persoonlijk mis het dat je nergens in korte broek kan lopen en dat je nergens even een plons in het water kan nemen om af te koelen. Gelukkig hebben we daarop iets bedacht: ik ga nu namelijk naar Jan & Jan op Gran Canaria. Tot zover Iran, nu nog een weekje relaxen en verkoelen. Bedankt voor het volgen in mijn reis door Iran!

Jordy