Shiraz, Persepolis & Necropolis

Heey allemaal,

Het einde van de reis door Iran is in zicht, maar niet voordat ik deze dagen nog beschreven heb.

Zaterdag 28 Juli was het en ik zat in de bus. Het was een lange dag, waar ik in Esfahan-Zuid moest overstappen door problemen met de bus. Ik kneep hem nog, toen ik iemand m'n ticket meegaf en die man niet meer kon vinden. Het bleek goed bedoeld, want hij ruilde mijn ticket voor een ticket van de andere bus. Ik zat, en deze was ook wat voller, maar ik vermaakte mij wel. Soms naar buiten kijken en oneindige uitzichten tussen de bergen door. Soms viel ik even weg of deed ik een puzzel.

Na de nodige uren zitten, was rond 20.00 uur de aankomst op het busstation. Ik nam een taxi naar m'n hostel en checkte in. Voor ik het doorhad was het al 21.00 uur en was ik moe. Ik liep een korte ronde in de buurt, nam wat te eten en ging weer terug. Lekker slapen en morgen een nieuwe dag; de eerste hele dag in Shiraz.

Zondag 29 Juli

De eerste keer ontwaken in Shiraz. Het ontbijt duurde slechts tot half 9, dus ik redde het niet helemaal en wilde niet gaan haasten. Ik sloeg het over en ging (na te zijn opgefrist) richting centrum waar ik had gelezen over een koffietent. Eenmaal daar, bereidde ik wat activiteiten voor, met een cappuccino en stuk appelgebak met kaneel op tafel. Niet vervelend.

Na enige tijd daar te hebben gezeten, wilde ik vertrekken. Ik ontdekte een Nederlands stel dat er ook zat en we raakten aan de praat. Het was gezellig en ik ging uiteindelijk weer zitten en we bleven nog een uur. Zij hadden het plan naar de Pink Mosque te gaan, maar eerst even verdwalen door de bazaar. Ik besloot m'n planning links te laten liggen en mee te gaan.

De bazaar is als vele anderen. Een hoop kleding, doeken, tapijten, glazen en kleine prulletjes. Na een paar keer de weg kwijt te zijn geweest, vroegen wij de route naar de Pink Mosque. Na een aantal minuutjes lopen, arriveerden wij. Eigenlijk staat 1 hal van deze moskee centraal. Hier zijn alle kleuren glas in lood, en met name in de ochtend schijnen de zonnestralen hier doorheen. Deze schijnen in alle kleuren van de regenboog op de Perzische tapijten die er liggen. Erg mooi, ook zonder de ochtend en extra zonnestralen is het een waanzinnige plek. Ik twijfel om de volgende ochtend vroeg nog eens te gaan, maar eigenlijk is dat zonde.

Net buiten de moskee ploffen wij neer in het eerste restaurantje. Buiten op een verhoging en daarop een tapijt, bestellen wij wat drinken en eten. Het wordt weer iets als rijst en vlees, met groenten. Uiteindelijk gaan wij er vandaan en is het tijd om te relaxen. De Nederlanders gaan naar hun hotel, ik naar mijn hotel. We spreken rond 17.30 weer af.

Lopend naar de rotonde bij de Citadel van Karim Khan. We ontmoeten elkaar en pakken de taxi naar Eram Garden, wat westelijk en boven de rivier ligt. Lopend niet te doen, daarvoor ligt het te ver uit de route. We gaan de tuin binnen en maken een mooie wandeling langs al het groen. Waanzinnige bloemen/planten en bomen. En gelukkig de nodige schaduw, want het is 18.00 uur maar het voelt nog altijd erg warm. Na een uurtje door de tuin, wat foto's en rondkijken, vertrekken wij weer. We wandelen door de straten richting een winkeltje in de buurt met specifieke bamboe-producten. En langzaam ontdekken wij dat het een hele hippe en moderne buurt is. Mooi koffietentje op de hoek waar wij even een pitstop maken. Vervolgens pakken wij een taxi naar Della Steakhouse, en dat was geen slecht plan. Zij waren er gisteren ook al geweest, en ik had de aanbevelingen op TripAdvisor al gezien. Daar gingen wij; erg modern, super mooi. Het zou met trots je eigen restaurant zijn in Nederland. Eigenlijk niet-Iraans mooi!

De menukaart is zoals je verwacht van een steakhouse. Vele soorten vlees. We beginnen met een voorafje, ik kies bruchetta's. Daarna het vlees, en we gaan voor de dikste en duurste biefstuk. Niet vaak gaf ik zoveel geld uit aan avondeten in Iran, en alsnog betaalde je voor de biefstuk omgerekend 10 euro.. haha! En dan de smaak, die was top! Het eten is echt heerlijk na afwisseling met alle kebab en het lokale eten. We proosten met een citroenbier (geïmporteerd uit Nederland) en praten de avond rond.

We pakken een taxi terug, pitstop bij mijn hotelaarna de chauffeur hen afzet bij het andere hotel. Morgen verlaten zij het land na 7 maanden wereldreis, terug naar Nederland. Bij mij gaat het ook opschieten. Wel staat een trip naar Persepolis op mijn planning. Individueel is het best duur om een taxi en gids te nemen. Ik bedenk mij de Fransen die ik in Tehran en Kashan tegenkwam. Na wat app-contact blijken zij een volgende ochtend nog te gaan. Ik bel hun hotel en kan aanhaken. Dat is spontaan m'n plan en ik ben er blij mee. Ik moet er bijtijds uit dus ga lekker m'n bed opzoeken.

Maandag 30 Juli

Bij het Taha Hostel zou ik om 8.00 uur zijn om te vertrekken naar Persepolis, dus ging ik rond half 8 weg van mijn hotel. Het weer en de temperatuur waren prima op dit tijdstip en het was rustig op straat. Iets voor tijd kwam ik aan en zaten de twee Fransen te ontbijten in de tuin. Na een kopje thee en het kopen van een grote fles water (nodig), gingen we op pad met onze gids en taxichauffeur. Toen kwam ik er pas achter dat we een hele dag hadden geboekt met meerdere activiteiten. Een halve dag was voor mij voldoende geweest (nav de ervaringen van de Nederlanders), maar in mijn eentje was het moeilijk te organiseren en betaalbaar te houden, dus was dit prima en bleef ik hierbij.

We begonnen met Persepolis. Dit ligt zo'n 50 kilometer buiten Shiraz en ligt precies op de route waar ik al langs kwam vanuit Esfahan. Ik weet geen exact planning meer, maar we waren mooi op tijd daar. In een grote droge omgeving vind je ineens een behoorlijke hoeveelheid bomen en een breed pad richting de trappen waar je bovenuit een aantal overgebleven zuilen / 'kolommen' ziet uitsteken.

We wandelen erheen met z'n vieren en al direct begint de gids uirgebreid te vertellen. Van hoe de enorme blokken uit de bergen werden vervoerd, tot het feit dat je geen scharnieren ziet maar wel alles perfect en stevig aansluit. Eenmaal boven krijgen wij een Virtual Reality (VR) bril op. Dit kende ik nog van mijn tijd bij CB, maar had het zelf nooit zo bijzonder gevonden. Tot nu. Met alle archeologische opgravingen en alle verzamelde kennis is het hele Persepolis virtueel nagemaakt. Op de meeste plekken kun je een dergelijke bril opzetten en dan zien hoe het destijds zou zijn geweest. Ik vond dat heel gaaf en zeker toegevoegde waarde. Wel onnatuurlijk vond ik het kleurgebruik, veel felle kleuren als rood en oranje kwamen terug. Kleuren die je aan zuilen, plafonds en muren weinig ziet terugkomen in Iran.

We kwamen bij de Gate of all Nations. Hier kun je de tekeningen en ingegraveerde teksten en details bijzonder goed zien. Symmetrisch is er helemaal niets meer van dit hele 'Dorp van de Perzen' omdat er veel is verwoest en meegenomen.

Na de gate komen wij in de ontvangsthal, wat eigenlijk ook een aantal overgebleven zuilen zijn. Wel zie je de dikke muren die gebruikt werden voor de bouw. Aan de zijkant zien wij beelden met dubbele hoofden van oa stieren. We komen vervolgens bij een ruimte die eigenlijk nooit is afgerond en dus ook geen VR-beelden beschikbaar waren. We komen dichterbij richting het paleis van de 100 zuilen, waarna wij bij een van de hoogtepunten komen. De Apadana Staircase, ofwel trappen. Alle landen zijn hier vertegenwoordigd met diens kenmerken. Van Afrikaanse landen, tot midden Oosten en Azië, tot Europa. De klederdracht, de accessoires, de haarstijl, de producten of beesten (kamelen, paarden) die zij meebrachten. Enorme hoeveelheid details die goed zichtbaar zijn, waardoor dit gedeelte zo uniek is. Met een van de Perzen die hen begeleidde naar het grote paleis. Hier werden alle hogere rangen uitgenodigd voor de viering van nieuwjaar.

Naast dit hoogtepunt kom je nog privé paleizen tegen van koningen Darius en Xerxes. We blijven onze ogen uitkijken en ik heb niet de hele geschiedenis in m'n hoofd. Wil ik ook niet, ik ken het verhaal en heb alles gezien. Dat was al fantastisch. Na een drankje klimmen wij naar boven waar een van de tombes te zien is. Op zichzelf niet heel veel meer details dan beneden, maar het geeft wel een waanzinnig zicht over het gehele Persepolis. We wandelen naar beneden en gaan langzaamaan terug. Enkele uren zijn wij inmiddels verder. Zeker het googlen en verdiepen waard! Hierna stond iets op de planning waar ik vooraf niet om stond te springen en achteraf ook niet. Na de 50km zouden we nog 70km rijden richting de graftombe van Koning Darius II. Echter, we hebben daar wat gegeten en uiteindelijk een kwartiertje binnen geweest om weer terug te keren. Het was oké om te zien hoor, maar geen 140 km rijden in de hitte op het heetste tijdstip van de dag.

Na 70 km terug en waren we dichtbij Persepolis. Op een paar kilometer hirrvsn ligt Necropolis. Hier zie je de graven van de koningen; Darius I, Xerxes I, Ataxerxes en Darius II in de enorme bergen uitgehakt. Je staat op enkele meters afstand en ziet zulke details. Je kijkt opnieuw je ogen uit. Binnenin is niets meer dus daar mis je niks aan. Na een ruim halfuur zonder enige vorm van schaduw begint het mij een beetje op te breken. Het is inmiddels al laat in de namiddag en het was al een lange dag. Heb veel geleerd en gezien en heb een belangrijk puntje geschiedenis meegepakt wat zo bijzonder is in Iran. We gaan weer terug voor de laatste 50 km en moeten nog de drukke stad Shiraz door. Eenmaal bij het hostel van de twee Fransen, drinken wij nog wat en ga ik lopend naar mijn hotel. In de avond ben ik erg moe en doe ik niets meer. Backpack inpakken om de volgende dag uit te checken. Welterusten!

Dinsdag 31 Juli

Wekker mooi op tijd. Relax dagje zou het worden, dus ik wilde vooraf niet haasten. Vervolgens uitchecken was nogal vreemd. Ze hanteren een bedrag in dollars, wat ik sowieso raar vind want ze betalen overal met Rial.

Het bedrag per nacht was 35 dollar maar die zou ik voor 30 dollar krijgen. 3 nachten betekent 90 dollar. Zij beweren dat de koers weer veranderd is en je nog meer rials krijgt voor je euro. Als ik dus met Rial zou betalen, en ik vergelijk dat met wat ik heb betaald aan koers, zou ik 125 euro betalen. Vond ik beetje gekkenwerk, dus ik kon uiteindelijk in euro's betalen. Dan kwam het op 82,50 euro neer. Ik had twee 50'jes en ze had geen wisselgeld in euro's. Afijn, ook zonder wisselgeld zou ik nog goedkoper uit zijn dan in Rial betalen. Maar ik kreeg nog 17,50 terug, in de Rial-eenheid want ze hebben nauwelijks euro's. Lekker complex hè?! Om het nog vreemder te maken, vertelde de receptioniste dat ze in dat geval de officiële koers moet aanhouden. Dat is ongeveer de helft van de prijs. Dus dan zou ik slechts 9 euro terugkrijgen en totaal zou ik 91 euro betalen. Op zich prima bedrag, maar vreemd dat als:
- ik betaal, de hoogste onofficiële koers
- zij betalen, de laagste officiële koers

Ik liet dat ook zeker blijken en ze kwamen mij behoorlijk tegemoet door 40% meer terug te geven in Rial. Dat ligt dicht bij wat ik voor mijn koers heb gekregen. Heb dus zo'n 85 euro voor 3 nachten betaald. Eind goed, al goed.

Daarna liet ik m'n backpack achter, en vertrok. Even koffie drinken en verslagje typen. Dan ga ik richting de Citadel. De Citadel van Karim Khan ligt eigenlijk middenin Shiraz. De hoge stadsmuren vallen van alle kanten op. In een van de hoeken zie je een duidelijke verzakking. Binnenin een mooie tuin met een watertje, maar na een tijdje in Iran en de vele tuinen, is het niet zo heel bijzonder meer. Verder worden lokale schilderijen en andere werkjes verkocht. Niet heel interessant om wat mee te brengen naar huis, dus ik laat het erbij. Na wat zitten in de schaduw verlaat ik de Citadel weer, waarna ik om de volledige Citadel een wandeling maak.

Dan wilde ik nog naar de nabij gelegen Nazar Garden. En binnenin deze tuin ligt het Pars Museum. Beiden pak ik nog even mee en wandel lekker door de schaduw van alle bomen. Aangezien ik de tijd in het achterhoofd houd, voor de lange treinreis terug, besluit ik nogmaals door bazaar te gaan op zoek naar iets leuks voor thuis. Ik vind wel wat en ben na wat afdingen ook tevreden over de prijs. Dan voelt het alsof het erop zit in Shiraz. Ik wandel de lange straat uit tot aan mijn hotel. Zodra ik arriveer is het 14.30 uur. Met de Fransen hebben we afgesproken om de taxi naar de trein te pakken om 16.30 uur. Ik heb nog twee uur de tijd en ga buiten nog een broodje halen.

Aangezien er vanmiddag niet veel meer gebeurd, is dit tot zover Shiraz. Ik heb nog een lange treinreis voor de boeg en kom morgenochtend aan in Teheran. Daar besteed ik de hele dag dus er volgt nog een laatste verslag.

Groeten uit Shiraz!

Jordy