Teheran / Tehran

Hallo allemaal,

Een heel warm welkom kreeg ik in Iran na een vlucht van Amsterdam naar Kiev, vervolgd door een vlucht van Kiev naar Teheran. Het was nog even spannend, toen mijn eerste vlucht bijna twee uur vertraagd was. Ik zou een overstap hebben van drie uur dus dat werd ineens veel korter. Waarschijnlijk werd er ruim berekend of ging de vlucht sneller dan verwacht, want ik had uiteindelijk anderhalf uur tussen aankomst en m'n tweede vertrek. En dat was meer dan prima. M'n tweede vlucht had ik het geluk dat beide stoelen naast mij niet bezet waren. Ik kon dus languit zitten en dat was best comfortabel.

In Iran arriveerde ik in de nacht en ik had vooraf dit hostel geboekt, inclusief transfer. Zodoende was het ontvangst erg prettig. De Iraniërs straalden direct de vriendelijkheid uit waar iedereen het over heeft. Met mijn naam op een bordje wist ik direct waar ik zijn moest toen ik eenmaal door de poortjes was. We liepen naar de taxi en na een rit van 20 minuten arriveerden wij bij Cozy Hostel Iran, in Teheran. Even snel slapen en op tijd opstaan.

Zaterdag 21 Juli
Rond half 9/9 uur stond ik op na 5 uurtjes te hebben geslapen. Ik was nog wat moe maar wilde wat gaan doen. Eerst ontbeten in het hostel. Daarbij de eigenaar en z'n moeder leren kennen. Zeer vriendelijk en behulpzaam willen alles voor je regelen. Daarnaast had de moeder gevraagd of ze geld moest wisselen dus dat waren twee vliegen in één klap. Na ontbijt en kennismaking met Fransman besloten samen op pad te gaan naar Golestan Palace.

Bij Golestan Palace geldt een algemene entree en een entree per welke je wilt bezoeken (keuze uit 8). Wij gingen voor de main halls (inclusief mirror hall), Iranian Painting Gallery en de Wind Towers. Het complex, dat staat op de werelderfgoederen-lijst, is mooi tot in ieder detail. Soms wat over de top zoals in de mirror hall. Zoveel spiegels en reflecties. Bling bling, een soort ideale locatie voor toppers in concert. De tuin lag er wel aardig bij. Niet fantastisch, maar dat lijkt ook onmogelijk. Om half 9 in de ochtend is het al meer dan 30 graden. Er staan veel sproeiers om de tuin te onderhouden. Wat wel heerlijk is, is de rust. Even buiten het complex ligt de grote bazaar, dus drukte overheerst. Hier merk je daar niets van en kun je even bijkomen en ontspannen, terwijl je rondkijkt naar al het moois.

Na dit bezoek besloten we te gaan eten. We hadden de tip gekregen om te gaan naar Moslem Restaurant. Het zijn grote porties dus we delen. We gaan voor rijst met lamsvlees. Smaakt goed, ook nog bijpassende yoghurt geprobeerd maar was niet helemaal mijn ding. We worden vanaf de rij (die ruim 10m is om binnen te komen) tot aan de tafel geholpen door een stel uit Iran. Ze helpen ons graag en regelen alles behalve de betaling. Na het eten en de leuke gesprekken gaan zij er vandoor. Wij gaan er ook vandaan. Vlak voor vertrek merk ik dat de toiletten niet gesplitst zijn tussen man en vrouw. Best opvallend als je beseft dat de metro wel is gesplitst. Aparte coupé voor vrouwen.

Vervolgens de naastgelegen bazaar bezoeken en bekijken. Of beter gezegd: ervaren. Het is best gaaf hoe groot en druk het is. En iedereen is ook druk, zo lijkt het. De bazaar biedt van alles, maar kleding (veel nep), kleden (Perzische tapijten) en prulletjes komen het meest voor. Na een enorme wandeling door de bazaar en veel uithoeken te hebben gezien, verlieten we de bazaar. Ik ben extra water gaan halen en de Fransman ging z'n eigen gang. Ik ging terug naar het hostel. Wilde in de avond nog weg, maar de vermoeidheid sloop erin. Ondertussen wel een lokale simkaart geregeld en geactiveerd. Dus dat is ideaal hier met contacten leggen en vervoer / verblijf regelen.

Beetje minder nieuws; m'n geplande route gaat nu al op z'n kop. Wilde as maandag (overmorgen) uitchecken en met de trein naar Shiraz maar er zijn geen plekken meer beschikbaar. Waarschijnlijk de route andersom volgen en dus hierna richting Kashan. Nu lekker bijtijd slapen en morgen genoeg te doen!

Zondag 22 juli

Na een goede en lange nachtrust begon ik aan de nieuwe dag. Ontbijtje en wat uitgezocht voor de planning. Ik had voor ogen wat ik wilde doen en de Fransman wilde aan het begin mee, dus startten we de dag samen richting Voormalige Amerikaanse ambassade.

We ging lopend vanaf ons hostel en het was al direct heel warm. Een drukke hoofdweg met bizarre kruispunten en verkeer-chaos. Uiteindelijk kwamen wij er aan en ik herkende de graffiti op de muur. "Down with USA", figuren waarbij Iran staat voor de mooie kleuren en bloemen, terwijl Amerika bommen gooit en dit lieve landje in de fik steekt. Het Vrijheidsbeeld maar dan met een doodshoofd. Enkele voorbeelden van de muur in aanloop naar de voormalige ambassade, nu gebruikt als museum.

Het museum zelf; interessant. Er is veel te zien, horen en het is logisch hoe Iran zich hier probeert te presenteren. Het zijn geen beste vrienden (zie het nieuws vanmorgen) dus vrolijke woordjes hoor je niet. Toch moet ik mij tijdens of na de reis wat meer verdiepen om een mening te kunnen vormen. Het zet tot nadenken en was sowieso een interessant bezoek. Wel een must voor een bezoek aan Teheran.

Na afloop vulden we de flessen water en wilden SnappCar proberen; de Iraanse Über-variant. Je hebt wel een telefoonnummer nodig van hier, maar dat heb ik sinds dag 1 geregeld dus geen probleem. Het werkt net als Uber, dus erg goed en betaalbaar. Lastige is alleen dat vele chauffeurs geen of weinig Engels spreken. Dus als je aan andere kant van het kruispunt staat en je wordt gebeld, is het lastig. Toch kwam het steeds weer goed.

Afijn, op naar Museum of Jewellery, het ligt in de buurt en we werden voor de deur afgezet. Taxi kostte 1 euro en dat voor een ritje voor 2 personen. Niet gek. Alleen had ik deze activiteit het minst uitgezocht en bij aankomst, bleek het pas 14.00 open te gaan. Het was net middaguur dus we gingen de omgeving verkennen en dronken wat op straat. Uiteindelijk SnappCar geregeld om naar Carpet Museum te gaan. Ofwel, museum van de (Perzische) tapijten. Het bezoek was oké, geen must. Er hangen hele mooie kleden. Soms wel 25 of meer vierkante meter. Soms wat kleiner en subtieler. Alleen jammer is dat er weinig uitleg is te vinden. Je ziet ze hangen en bijbehorend formaat en de stad waar het is gemaakt. Maar echt verschil in stijl of kleur wordt niet uitgelegd. Althans. Bij velen staat het in Perzisch, maar niet in Engels. Misschien voor de Iraniër een echte aanrader.

Ondanks taxi's toch al veel gelopen. Benen waren moe en het was half 3/3 uur. Midden op de dag, warm. We waren opgesplitst en de Fransman ging z'n weg en ik richting het naastgelegen park. Even relaxen. Schaduw, benen omhoog, boek erbij, muziekje. Uurtje later weer vertrokken en deze keer richting Azadi Tower, ook wel Tower of Freedom. Is nog niet zo oud (nog geen 50 jaar). Het gebouw is fantastisch. Zoveel detail, zo groot, zo symmetrisch. Marmer, met een mooi park eromheen. Vanwege de grootte levert het ook een enorme schaduw, iets waar velen graag gebruik van maken. Ook ik. Heb lekker een tijd gezeten, foto's maken en observeren. Mooi! Je kon ook naar boven maar dat was slechts tot 17.00 uur en het was het al geweest dus dat heb ik niet gedaan.

De metro weer gepakt, want ik had nog kaartjes van gisteren over. Moest 2x overstappen en kostte al veel tijd. Bij de laatste wissel bleek die hele lijn er 1 kant uit te liggen. Raad eens welke ik nodig had?! Dus na lang zoeken en wegwijzen ben ik uit de halte gegaan. Was het zat en bestelde de SnappCar opnieuw (dure variant: 1,50 dit keer!). Op naar Milad Tower. Die bezit de 6e plaats van hoogste torens ter wereld. Hoe en waar dat wordt gemeten, geen idee. Maar daar ging ik dus, met m'n hoogtevrees. Na de glazen brug in China (2016) en ziplinen in Zuid Afrika (2017), moest ik dit gewoon doen. Dus hup naar boven. Ik wilde de verdiepingen die snel omhoog gingen filmen, maar die man zei nee je moet daar kijken. Ja het open glas was echt heel mooi, maar het voelde niet bepaald op m'n gemak. Blij was ik toen ik buiten de lift was en toch met lichte zweefhandjes stond ik daar. Uiteindelijk bij de rand op gepast afstand. Het wende meer en meer en heb er uiteindelijk goed van genoten. Met name de hoge bergen richting het noorden en de ondergaande zon waren bijzonder. Heb veel foto's en video's geschoten. Uiteindelijk was het bijna half 9, was de dag gevlogen en moest iedereen naar beneden omdat de toren ging sluiten. En ik hoefde daar niet graag te blijven slapen dus ik ging maar...

Snel broodje gegeten en zitten facetime, toen terug naar het verblijf. Was tien uur weer terug en erg moe, maar voldaan. Het was een mooie dag!

Maandag 23 Juli

Na de lange dag, merkte ik dat wel aan mijn lijf. Had misschien teveel gedaan. En alles overdag dus in de volle zon. Ik deed rustig aan en vertrok na ontbijt noordwaards. Ik liep dwars door het Taleghani park om de Tabiat Bridge te zien. Een brug voor voetgangers die erg populair is bij de locals. De brug wordt hier en daar gesplitst in hoogte waardoor je 3 verdiepingen hebt. In de avond schijnt het nog leuker te zijn, met mooie verlichting en meer drukte vanwege de verdwenen zon.

Mij viel op nieuw en modern het is. Erg internationaal. Leek zelfs niet op alle andere stukken van Teheran. Restaurant met pizza, patat en crepes (pannenkoeken) heb ik gezien. Maar ook luxe koffietentjes met alle soorten koffie. Zag ik niet vaker zo modern in dit land.

Na een drankje op de brug ben ik terug gegaan. Wandelend door het bos, metro naar het hostel. Daar de laatste spullen gepakt en toen weg gegaan. Opnieuw de metro naar nog zuidelijker. Daar een buskaartje gekocht en ben nu met de VIP bus onderweg naar Kashan. Op naar nieuwe ervaringen

Tot snel!

Jordy