Turrialba - La Fortuna - Monteverde

Zaterdag 3 augustus
Nadat wij uit Tortuguero waren vertrokken en uiteindelijk waren aangekomen in Turrialba, besloten wij direct om de volgende dag te gaan raften op de Rio Pacuare. Hierdoor ging de wekker al vroeg om te ontbijten en om 8.00 uur klaar te staan voor ons gezellige hostel.

Na een busrit van een halfuur waren wij op onze bestemming. Drie nederlandse jongens die samen aan het backpacken waren, en in hetzelfde hostel verbleven, gingen mee met deze tour en nog twee Zwitserse jongens. Onder europees gezelschap stapten wij, met reddingsvest aan, in de boot. De zon scheen en zo hevig als tijdens het raften was hij er nog niet eerder geweest. Dt maakte het raften erg gaaf, naast de mooie, groene omgeving en onze begeleider die met veel plezier en humor het gezelschap een route van 28km over het water liet afleggen. Tussendoor konden wij op lange, rustige stukken onszelf uit de boot laten vallen en meezwemmen met de snelheid van de boot. Ook zijn wij halverwege nog van een rots gesprongen... Heel gaaf allemaal en zeker een hoogtepunt!

Rond 13.00 uur waren wij klaar en konden wij gaan omkleden voor de lunch. Na het omkleden begon het spontaan te regenen en kwam de regen met bakken uit de hemel. Bizar hoe het weer kan omslaan in deze gebieden. In ieder geval hadden wij een heerlijke dag achter de rug en dat was te merken toen in de bus terug zo'n 7 van de 8 lagen te slapen. Moe maar voldaan moesten wij namelijk nog een ruim uur terug naar ons hotel in het hoog gelegen Turrialba. 'S avonds besloten wij om de volgende dag uit te checken en ons pad voort te zetten.

Zondag 4 augustus
Na een lekker ontbijt in het hostel vertrokken wij naar La Fortuna. Uit de bergen en op naar het noordwesten van de hoofdstad San Jose. Aan deze kant van de vallei zou het beter weer moeten zijn en is er minder last van het regenseizoen, zo werd ons verteld door andere reizigers.

Eenmaal aangekomen in La Fortuna vonden wij een gemoedelijke sfeer in het dorp. Veel toeristen en meer Nederlanders bevonden zich in deze plaats. In de lonely planet (reisgids) vonden wij enkele hotels die wij hadden geselecteerd om wellicht naartoe te gaan. Toen onze eerste keuze al volledig geboekt was, besloten wij de volgende optie te gaan bekijken. Om de hoek van de hoofdstraat en hierdoor alles op loopafstand: ideaal. Het hotel was niet erg strak, modern en vlot, maar het had een zwembad en dat was ook erg veel waard. Wij besloten ervoor te kiezen en voor 50 dollar (-40 euro) per nacht zaten wij daar met twee personen. Geen slechte deal!

Na direct aan het zwembad te hebben gelegen en met twee dames te hebben gesproken die deze plaats bijna gingen verlaten, kregen wij de tip om naar Rio Tabacón te gaan en Rio Celeste. Rio Tabacón is een lokale (gratis) plaats met warmwaterbronnen vanwege de naastgelegen vulkaan. Hier komen veel lokale mensen genieten en aangezien het zondag was, waren er veel locals. Rio Celeste kom ik verder in dit verslag op terug..

Maandag 5 augustus
Een nieuwe week, een nieuwe dag, een nieuw avontuur. Richting vulkaan Arenal om te gaan bekijken van dichtbij en een stukje de hoogte te beklimmen. Het lopen door de bossen was goed te doen, maar weinig nieuwe of andere natuur dan wij in voorgaande parken hadden gezien. Daarnaast vond ik persoonlijk het zicht op de vulkaan een beetje tegenvallen, want we waren dichterbij, maar nog steeds niet heel dichtbij. Gelukkig bracht de uitkijktoost ons wel op een plek waar wij konden uitkijken op de Laguna de Arenal.

Na een lunch in het stadje, gingen wij op naar de luxere, uitgebreidere versie van de warmwaterbronnen: Baldi Hot Springs - Resort&Spa. Hier konden wij gebruikmaken van ongeveer 20 verschillende zwembaden met warm water. Hier hebben wij een aantal uurtjes gezwommen en gerelaxed in een zwembad waar een barretje zat. Dit werd op een persoonlijk nummer gezet wat je achteraf kon betalen, dus je hoefde je niet zorgen te maken om het geld. Ook hebben wij de glijbanen uitgeprobeerd, waarbij je bij een van de glijbanen een snelheid haalt van 45km/uur! Na deze dag gingen wij behoorlijk 'rozig' het bed in. Weltetusten!

Dinsdag 6 augustus
Na heerlijk te hebben geslapen stond vandaag Rio Celeste op het programma. De twee eerder genoemde dames tipten ons hierover, maar het werd niet heel uitgebreid aan bod gebracht in inze reisgids. Google was erg duidelijk over de gebeurtenis en we besloten erheen te gaan. Na anderhalf uur reizen waren wij op de plaats van bestemming. Wat wij niet wisten is dat het deel uitmaakte van een (gratis) Parque Nacional. Er stond ons nig een totale wandeltocht van 4 uur(!) te wachten. Daar liepen wij dan allebei op onze meest nette schoenen....

Na een paar honderd meter merkten wij al dat wij onze schoenen niet mooi konden houden. Het was een modderpoel hier en daar. We zouden het water gaan zien waarin 'god zijn pencelen waste toen hij de hemel lichtblauw schilderde', zo werd het water beschreven. Halverwege zou een waterval bevinden, maar het park heeft twee entrees, dus je kon een grote ronde lopen, maar dan was je bijzonder lang onderweg geweest, maar beide kanten komen langs dezelfde waterval.

Na een lange tocht en het mooie water te hebben gezien, waren wij zonder plattegrond op zoek naar iets dat wij in werkelijkheid al gezien hadden, namelijk het blauwe water. Maar ik dacht aan een andere plek die ik op google had gevonden, helaas bleek dat achteraf de waterval te zijn die wij bewust hadden overgeslagen omdat wij die zouden bekijken op de terugweg. Door de meningsverschillen waren wij zover gelopen, dat wij misschien niet voor donker thuis zouden zijn als wij niet omkeerden. De enige mogelijkheid was naar de waterval te gaan om te proberen door het water te gaan. Wij waren net iemand tegengekomen die, ondanks het niet was toegestaan, rondom de waterval had gezwommen.

Na 10 minuten lopen waren wij bij de waterval en er was helemaal niemand. We keken of wij een pad konden vinden aan de andere kant van het water en wij leken het gevonden te hebben. We besloten onze kleding uit te doen (behalve de schoenen) en de twee camera's, telefoons etc in de rugzak te doen. Gelukkig heb ik een 'raincover' dus ik hoopte dat die zou helpen in het geval de stroming te sterk was of het water te diep was. Nadat JW met zijn tas zonder echt waardevolle spullen de overkant had gehaald kwam hij terug omdat ik halverwege bleef steken omdat ik op een andere hoogte overstak, waar het dieper bleek te zijn. Uiteindelijk haalden wij de overkant op handen en voeten, en waren onze spullen veilig. We deden nog enkele geluksslagen door het water en kleedden ons weer aan om de korte route naar de entree van het park af te leggen. Onderweg werd door zo'n 15 aapjes een mooie show weggegeven. Ze sprongen wat heen en weer en maakten geluid. Hier hebben we mooie foto's gemaakt en een filmpje.

Woensdag 7 augustus
Na een paar ontspannen en succesvolle dagen in La Fortuna, zetten wij koers richting Monteverde. Dit is op de kaart een kleine afstand, maar om er te komen was een route van 3 uur rijden nodig rondom Laguna de Arenal. Met een lunchpauze erbij, arriveerden wij aan het einde van de middag in het heuvelachtige plaatsje Santa Elena. Het hostel (Pension Santa Elena) zag er van buitenaf al erg sfeervol uit.

Na een plek op het terras voor het hostel te hebben bemachtigd, lieten wij deze plek niet meer los. Goedkope biertjes en de reisgids om ons te oriënteren op onze plannen, vulden de avond. Hierbij besloten wij de volgende dag naar het Monteverde Cloud Forest te gaan.

Donderdag 8 augustus
Na een mislukt ontbijt haalden wij bij de lokale bakker nog een broodje, voordat wij het reservaat zouden betreden. Binnen het gebied gingen wij naar het biologisch reservaat Bosque Nuboso Monteverde. In een kwartier waren wij er al en wij besloten zonder gids te gaan. Een gids meenemen was relatief duur en zaten wij beiden niet op te wachten. Nog een studentenvoordeel er overheen maakte het een aantrekkelijke entreeprijs.

We besloten eerst de grote ronde de lopen, waarbij je op totaal 1400 meter hoogte raakt en kan genieten van eindeloze uitzichten. Na deze ronde van twee uur lopen en klimmen, namen we een break met koffie en deden we de kleine ronde er achteraan. De kleine ronde ging namelijk over een typische loopbrug waar maximaal 10 personen op mogen en waarop je kunt genieten van de mooie natuur. Via Google stuitte ik op de map van het reservaat, zie: http://www.monteverdeinfo.com/maps/monteverde-reserve-trails-map.jpg

Uiteindelijk hebben wij naast de mooie tocht en vele soorten vogels en planten, nog bij een waterval gezeten en kwam een "witsnuitneusdier" nog voorbij. Een watte?! Juist ja, wij wisten ook niet welk beest het was, maar deze beesten schijnen in het noorden van de VS en in midden-amerika te leven. Dit beestje liep langs ons alsof het een huisdier was en hij leek zich uiterst op z'n gemak te voelen... schitterend. Uiteraard weer tientallen foto's gemaakte van dit ene beestje.

Na de nodige meters te hebben bewandeld, keerden wij terug naar het hostel. 'S middags hebben wij het dorpje nog verkend en ons verbaasd toen de cloud Forest zich even liet zien. Doordat het dorpje zo hoog gelegen is, komen de wolken door de straten op een gemiddelde dag. Zowel in het natuurreservaat als in het dorp hadden wij dit nog niet gezien, doordat het veel te zonnig was. Iets wat juist uniek is in dit gebied. Gelukkig pikten wij er toch nog iets van mee.

Na opnieuw een heerlijke burrito als avondeten van onze buurman, hebben wij nog wat kaartspellen gespeeld en ons klaargemaakt voor een nieuwe tocht.

Vrijdag 9 augustus
Monteverde was onze laatste stop in de hoge bergen, voordat wij richting de Pacifische Kust vertrokken om te ontspannen en het strand te ervaren. Wij zullen zo vertrekken voor een rit van 4 a 5 uur richting de westkust. De plaats waar wij de kustroute beginnen, is Playa Grande. Vervolgens zullen wij de kustlijn vervolgen tot in het zuiden. Na twee weken kunnen wij nu al spreken van een fantastische reis, en er staat nog zoveel moois op het programma.

We houden jullie op de hoogte. Veel groeten vanuit dit mooie land!