Monreal - Cochem

Monreal, Mainer, Ettringen, Daun, Manderscheid, Cochem

Zaterdag 12 september

In het vorige verslag eindigde mijn eerste week in Duitsland. Na het inpakken van de backpack, ging ik zaterdagochtend vroeg uit de veren richting Arnhem. Afgezet door Pa, stond een deel van de groep reeds te wachten. Totaal aantal deelnemers is 8 man (4 mannen, 4 vrouwen) plus uiteraard de reisbegeleidster.

Formulier invullen, wachten tot wij compleet zijn en om 9.00 uur vertrokken wij richting de Duitse Eifel. Tussendoor een pauze voor koffie, en om 12.45 arriveren wij in Monreal voor een paar uurtjes. Wij verblijven hier niet.

Met de groep van totaal 9 man kunnen wij terecht bij een biergarten voor een drankje, want onderweg heeft iedereen al gegeten met een voorbereid lunchpakket. Wat zaken doorgenomen en toen een wandeling gemaakt door het dorpje tot aan het uitkijkpunt over Monreal. Hier staan ruïnes van kastelen: de Löwenburg.

Na wat rondkijken en foto’s, inclusief Corona-proof groepsfoto, wandelen wij weer naar het dorp. Omdat morgen, op zondag, de winkels dicht zijn, gaan wij richting Lidl voor boodschappen en beleg voor morgen. Direct een moment gepakt om te pinnen, want het meeste gebeurt hier contant.

Na de boodschappen arriveren wij rond 15.30 in ons pension in Ettringen. Wij brengen de tassen naar de kamer en kleden ons om voor een wandeling over de Ettringen/Mainer Bellberg. Aansluitend gaan wij naar het Italiaanse restaurant voor afhaalpizza’s en eten het op het terras bij ons pension. Rond 19.30 is de zon merkbaar verdwenen en daalt de temperatuur. Ineens wordt het dan te koud voor korte broek en korte mouwen. Goed om rekening mee te houden in deze tijd van het jaar. Na een uurtje relaxen, spelen wij nog een kaartspel vanaf half 9. Iedereen gaat bijtijds slapen voor de lange dag. Op naar meer!

Zondag 13 september

Wekker om 7.45 en om 8.30 aan het ontbijt: mooie tijden. We hebben uitgebreid ontbijt voor ieder wat wils. Van de boodschappen nemen wij appels, bananen, beleg en water mee. Met de minibus vertrekken wij naar Daun om half tien. Na een rit van een halfuur, wandelen wij eerst naar de bakkerij voor verse broodjes, dan begint de tocht over het Lieserpfad naar Manderscheid.

Het is een lange wandeling met stukken waar je echt steil moet klimmen of juist later weer steil dalen. Door bossen met doorkomende zonnestralen, tot totale open oppervlaktes. De reisbegeleidster is bekend met deze route, waardoor wij een drinkpauze inlassen na ongeveer 6 a 7 kilometer. Mede doordat er trek heerste van de inspanning, maar vooral doordat er weinig restaurants op deze route liggen. Het is allemaal diep in de bossen.

Tussendoor veel water drinken, fruit eten en vooral genieten van de mooie omgeving. Niemand nam echt uitgebreid de tijd voor foto en video, maar ik was er meer dan de meeste mensen mee bezig. Toch een idee om de ervaring vast te kunnen leggen. Zonder die beelden te laten zien, is het lastig te beschrijven. Ik vergeet niet om tijdens het stevig doorstappen en praten met de mensen, om mij heen te kijken en genieten van al het moois.

Rond 14.30 was het weer tijd voor een pauze met eigen broodjes en drinken, aan een riviertje en bij een brug. Daarna weer door en behaalden wij ons doel om de 20 kilometer te wandelen naar Manderscheid. Wij arriveren in dat plaatsje rond 16.00 uur, tijd voor een terrasje met een welverdiend biertje. Proost! Even ontspannen en bijpraten.

Rond 17.30 gaat de bus terug naar Daun, waar de minibus staat. We vertrokken bijtijds, want de volgende bus gaat twee uur later pas. Dus je wilt niet misgrijpen. Twintig minuten later zijn wij weer waar het vanmorgen begon in Daun. Daarna wandelen wij een stukje, want de reisbegeleidster had reeds een restaurant gereserveerd ivm groep van 9 personen. Zo kwamen wij aan en kwam er vooral veel schnitzel en wat vis op tafel. Lekker ondergaand zonnetje en de avond rondmaken. Tegen de klok van half tien zijn wij terug bij het pension: moe maar voldaan. Even douchen en lekker slapen!

Maandag 14 september

De laatste volledige dag vanuit dit pension en deze plaats. Opnieuw zoals afgesproken om 8.30 uur ontbijten en om 9.30 vertrekken. Minibus richting Daun, waar wij een halfuur later arriveren. Enkele plekken herkennen wij van de wandeling (vorige dag).

Zwembroek aan, handdoek mee. Wij wandelen eerst volledig rondom het Gemündener Maare, om vervolgens te besluiten dat wij geen perfecte plek konden vinden. Gelukkig had iedereen goede schoenen aan dus na een wandeling en een stukje klimmen, zien wij het Dauner Maare beneden liggen. Het ligt er fantastisch bij. Een strakblauwe lucht, gevuld met heel veel groen van bomen en bossen. De reflectie in het blauwgroene meertje maakt het heerlijk. Bovendien is de temperatuur al flink gestegen door de zon die volop schijnt. Wij nemen een plek in, en na wat een stop voor koffie en gebak, is het tijd om te zwemmen.

Ik ging er als eerste in, want na de vele koude duiken die ik al heb genomen, dacht ik dit wel te kunnen. En dat lukte. Even half wennen en dan doorgaan. Eerste secondes waren heel koud, maar na een paar minuten was ik gewend. Uiteindelijk bleef ik zo’n 20 minuten in het water doordat de andere ook benieuwd waren en wilden zwemmen. Uiteindelijk ging iedereen het water in!

Wij brengen hier een paar uur door met ontspannen en relaxen. Een beetje kleur opdoen en genieten van de warmte op je lichaam. Gelukkig ben ik niet erg verbrand! Na een lunch, pakken wij de spullen in en vertrekken. We wandelen rondom dit meertje, om vervolgens flink te klimmen tot een uitkijktoren.

Na de tocht, zoeken wij een terrasje in Daun, waar de restaurants vol of gesloten zijn. Uiteindelijk rijden wij richting de bakkerij waar wij broodjes voor de lunch haalden, en vinden daar een terrasje waar wij vanaf 15.30 uur een drankje doen. Al snel gaan wij verder naar de Wildpark Daun en de Sommerrodelbahn (rodelbaan). Ik was voorbereid, dus mijn actiecamera ging mee op mijn hoofd. Leuke ervaring, waar wij allemaal 2-3 keer van de baan gaan.

Na deze activiteit, pakken wij de minibus naar Cochem. Dit herkende ik al van andere mensen die hier ook zijn geweest. Wij waren hier slechts voor korte duur. Een wandeling langs de Moezel rivier, met uitzicht op bergachtige landschap en de kastelen. Opvallend hoe toeristisch het hier is, met restaurant-reclames in het Nederlands en opvallend veel ouderen. Misschien ligt het ook aan de tijd van het jaar (buiten de vakantie).

Gelukkig hadden wij een Duits restaurant gereserveerd om 18.30 uur waar wij arriveren. De lokale witte wijn vloeit rijkelijk en het is erg gezellig, aangevuld met een goede steak.

Na een leuke avond, wandelen wij terug en rijden naar het pension. Tijd om alvast de spullen in te pakken, want morgen na het ontbijt checken wij uit en vertrekken naar Trier en later ook Monschau. Op naar nieuwe belevenissen!

Jordy