Kashan

Ha allemaal,

Waar was ik gebleven? Ik zat in de VIP bus van Teheran naar Kashan. Deze was maar een paar euro en had airco. Het waren ruime goede stoelen en heb zelfs nog even geslapen. Later kregen we wat drinken en een koek. Uitzicht was vooral: droge vlaktes, oneindige uitzichten en hier en daar bergen in de verte. Na 3,5 uur was ik in Kashan. De bus zette mij af bij de taxi standplaats dus dat was snel geregeld. Instappen in de taxi en op naar Noghli House (verblijf in Kashan). Inchecken en wegwijs maken. Hostel is erg mooi. Heb een privékamer met eigen badkamer en airco. Later blijkt dat wel nodig hier in Kashan. Ontbijt is inbegrepen en de ligging is in het oude centrum. Op 5 minuten lopen van het Kamal-al-Molk plein, middenin de stad.

Na wat relaxen op de kamer ging ik naar buiten. Het was niet alleen een klap van airco naar buiten, maar het bleek ook veel warmer dan Teheran. Hier was het 43 graden. Ik ging op pad en liep richting de Bazaar. Daar staande gehouden door een man met veel interesse in voetbal. Toen hij wist dat ik uit Nederland kom, kwamen foto's van Bergkamp, Robben, Cruijff en andere spelers tevoorschijn. Werd direct uitgenodigd bij hem thuis voor tafelvoetbal spelen en thee drinken. Maar de bazaar was nog een uurtje open dus ondanks het aardige aanbod ging ik verder naar de bazaar.

Hier was een stroomstoring dus alle verlichting was uit. Mensen werden creatief met telefoon verlichting en kaarsjes. Wel grappig om ook eens meegemaakt te hebben, zal niet vaak voorkomen denk ik. Fijn was wel dat halverwege het licht weer aan ging. Na een paar honderd meter zit de Hammam-e Khan. Een heel oude, kleine en gezellige plek voor een stop voor thee/koffie, een waterpijp of voor een ander drankje of eten. Bij het vragen naar de weg trof ik een 18 jarige jongen die mij hielp en graag Engels wilde praten. Hij ging mee en was best gezellig. Proberen te communiceren met Google translate om wat te leren kennen. Was wel grappig. De plek was mooi en het was er opvallend koel. Na wat koffie en thee besloot ik wat eten te bestellen. Ging voor Iranian Barbeque en een citroenbier, bij ons een soort Radler. Was erg lekker. Wel 0 procent natuurlijk want je vindt hier (legaal) geen alcohol.

Na twee uurtjes ging ik daar weg. Bij het afrekenen zei de eigenaar 'you are handsome'. Oké? Dat voelde wat ongemakkelijk. In Teheran ook meegemaakt. Misschien omdat er relatief weinig toeristen zijn, dat ze het interessant vinden of als compliment bedoelen. En dat ik hier niet vandaan kom, zie je wel heel snel ;-)

In de avond om 22.00 uur was het zelfs nog 41 graden buiten. Ben lekker terug gegaan naar de kamer. Stukje typen en voorbereiden voor morgen. En lekker slapen. Morgen Kashan echt goed verkennen.

Dinsdag 24 Juli

Ik had een slechte nacht achter de rug. Was erg moe op de avond ervoor, dus dacht makkelijk in slaap te vallen. Bewust airco niet te laag gezet om geen kou te vatten. Na ruim een uur wakker nog steeds niet geslapen. Later wel in slaap gevallen maar ben 3x wakker geworden. Echt ultiem uitgerust voelde ik mij niet. Even opfrissen en naar ontbijt beneden op de patio van Noghli House. Erg mooi, het bekijken waard.

Na het ontbijt ging ik op pad. M'n hostel zit in de buurt van de Historical Houses. Dus lopend ging ik erheen. Onderweg wat water gehaald en rond gekeken. Ik ging voor het combiticket voor de volgende drie; Amir Ahmad Bath House, Tabatabaee Historical House & Abbasian Historical House.

De eerste was een voormalig hammam/badhuis. Binnenin vind je ook foto's van hoe het er echt uitzag destijds en hoe het werd gebruikt. De hammam is al 500 jaar oud. Je kunt zelfs via de trappen naar het dak, waarvandaan je veel uitzicht hebt over Iran vanwege veel laagbouw. Je ziet veel minaretten en windtorens.

De tweede was eigenlijk direct de mooiste en dat melden ze daar zelf al te graag. De mooiste van Kashan en zelfs van heel Iran. Deze is rond 1880 gebouwd. Puntige bomen midden in de tuin, mega gedetailleerde muren en plafonds, aangevuld met mooi gebruik van kleuren stenen en glas in lood. Hier heb ik ook een tijdje in de schaduw gezeten. Gewoon zitten, rondkijken en in je opnemen. Hier en daar een foto. Uiteindelijk was ik bijna klaar en kwam iemand naar mij toe. Een soort huisfotograaf van dit historische pand. Hij bood aan om een paar mooie foto's te maken. Ik vond het daarna prima maar hij wilde meer laten zien. En uiteindelijk zat daar ook wel commerciële gedachte achter. Iets wat ik in 2 dagen al vaker ondervind in Kashan. Mensen in Iran zijn sowieso erg vriendelijk en behulpzaam, maar ik heb ervaren dat mensen het ook graag in hun straatje laten passen en financieel gebruik van maken. Kan ik ze niet kwalijk nemen, en het is voor mij/ons ook spotgoedkoop hier, maar toch... Het viel op na een paar keren.

Na afloop ben ik eerst wat gaan drinken in een klein tentje. Werd door iemand aangesproken die mij hulp bood. Was op zich niet nodig, ik wist waar ik liep en waar ik wat kon vinden. Daar binnen zat een Iraanse man die heel gezellig was. En apart, had veel reiservaring, sprak bizar goed Engels met een sterk Brits accent. Hij kwam ook vaak in Londen. Verder had hij veel in Europa gezien en sprak hij wat woordjes Duits, Frans en Italiaans. Ik deed het hem niet na. Later nog m'n telefoonnummer gedeeld en wellicht nog later afspreken. En bij m'n vertrek had het café geen wisselgeld terug van mijn geld. Die man besloot voor mij te betalen. Was erg vriendelijk en stond meteen weer haaks op wat ik in de ochtend meemaakte. Vriendelijk! Hij sprak over Fin Garden en dat het te warm is rond 13.00/14.00 uur in de middag, 16.00 uur zou beter zijn. Ik bedankte voor de tip.

Ik ging na de stop verder naar het derde gebouw en die was inderdaad ook mooi, maar er was minder schaduw dus het was erg warm. Het had minder sfeer en mooie kleuren en ik was gewoon minder onder de indruk van de vorige. Ik heb in een kleine ronde hier doorheen gegaan en toen terug naar het hostel. Even twee uurtjes gaan relaxen op de kamer met airco en muziek.

Fin Garden stond op de planning. Ik appte de man die ik hierboven noemde tegen 16.00 en hij zei als je 17.00 bij café bent, gaan we naar Fin Garden. Ik vroeg of het eerder kon omdat ik ondertussen klaar stond om te gaan. Het werd 16.30. We stapten in zijn Peugeot 206 (meest populaire auto hier) en gingen verder waarover we al hadden gesproken. Zo kwam ik veel te weten over hem, familie, werk, maar ook over z'n internationale ervaringen en nog veel meer over Iran zelf.

Hij had zelf 16 jaar in Londen gewoond en gewerkt, z'n kinderen waren in Europa geboren en thuis spreken zij Engels. Hij geeft ook Engelse les. Hij kwam terug om bij zijn ouders te zijn en ervoor te zorgen. Z'n kinderen voelen zich ook niet heel erg Iraans, z'n jongste zoon spreekt niet eens Farsi (zo heet dat hier, wij noemen het Perzisch). Hij voelt zich een soort toerist in eigen land. De man zelf heeft een sportschool. Hij is heel relax en gastvrij ingesteld.

Dit gebeurde in de auto terwijl hij mij meenam naar King's Garden. Hij wees al vrij snel in de verte aan waar het ligt. Ik had gelezen in de reisgids dat Fin Garden buiten Kashan ligt. Bij aankomst vroeg ik of het nog steeds Kashan is, hij bevestigde. Ik dacht dus naar King Garden te gaan, daarna wellicht naar Fin Garden. We kwamen binnen en hij loodste mij overal doorheen. Wel in rap tempo, want hij kwam er vaak en wist alles. Van waar de Koning z'n kamer/ruimte had en wie waar verbleef. Ondertussen schoot ik wat beelden van de bijzonder mooie tuin, het watertje dat door de tuin stroomt (vanuit de bergen) met hier en daar visjes, en uiteraard mooie symmetrische werken in kleuren. Hij vertelde hoe Amir Kabir werd vermoord in de hammam. Hij was de premier onder 'Nasir od-Din' die weer de Shah was van Perzië. Diezelfde Nasir od-Din had dronken een handtekening gezet om Amir Kabir te laten vermoorden. Toen hij dood was en dat werd verteld, heeft hij degene die daarvoor verantwoordelijk was ook laten vermoorden. En zo leer ik weer wat van geschiedenis, het vak waar ik vroeg het minst om gaf. Interessant!

Daarna verlieten wij het pand en reden we terug. Hij vroeg ik nog ergens heen wilde. Ik begon over Fin Garden, daar waren we dus net geweest. Hahaha, ja komisch. Had mij totaal niet ingelezen over Fin Garden zelf, eigenlijk bewust om te worden verrast. En juist doordat hij zei dat we nog in Kashan waren, dacht ik dat dit het niet kon zijn. Dus, dat was dat alweer. We reden terug en gingen naar zijn sportschool. Vele wereldkampioenen zitten hier en zijn neef is eigenlijk het uithangbord. Hij is daar trainer en heeft een reeks prijzen in de wacht gesleept. Hij was ook extreem gespierd. Door hem komen veel mensen die echt goed zijn, naar deze sportschool. We werden er als held ontvangen omdat de grote baas mee was. Met een perzik-biertje proostten wij en keken wat rond. Leuk om mee te maken, heel lokaal.

Hij nam mij overal mee naartoe, verzorgde allerlei drankjes en was uren onderweg. Ik had toch de achterliggende gedachte wat ik hem moest geven. Het hield mij bezig. Ik vroeg het uiteindelijk bij weg gaan maar niets was nodig. 'we are Friends now' en hij wilde er echt niets voor terugzien. Vriendelijkheid. Nooit meegemaakt dat iemand z'n halve dag spendeert en daar niets voor terug wilt. Bijzonder! En zo grappig, nadat ik in de ochtend nog twijfels had bij Iraanse vriendelijkheid in verhouding tot commercie.

Jeetje, wat een lang verhaal weer. Ik moet dit wel zo uitgebreid beschreven, want ik vind het erg bijzonder. Dit is wel m'n mooiste dag tot zover in Iran. En niet omdat ik de mooiste dingen heb gezien, maar door de mooiste ervaringen dicht bij de lokale Iraniër. Dit werd dus bedoeld!

Terug op m'n verblijf even relaxen. Al met al toch weer moe van de lange dag en activiteiten in de hitte. Toch nog op pad voor wat eten, waarbij ik wat leuks had gevonden via TripAdvisor. Ik wandelde erheen in een kleine tien minuutjes. Eenmaal binnen liep ik bijna letterlijk om de hoek tegen twee Fransen aan. En dat waren bekenden, zij kwamen aan in het hostel in Tehran, waar ik de volgende dag zou uitchecken. We raakten aan de praat en besloten samen te eten. Was dus weer niet alleen en was erg gezellig. Toen bleek dat zij dezelfde route gaan doen, en ook de trein gaan pakken, heb ik meteen actie ondernomen om zeker te zijn van een ticket. Het hostel in Tehran heeft het voorgeschoten waarbij ik het terug betaal na aankomst weer in Tehran in het hostel. Ik heb dus m'n ticket en volgende week dinsdag pak ik een overnachting in de trein met bed. Leuke ervaring en dan ben ik ruim op tijd in Tehran.

Woensdag 25 Juli

Om 8.00 uur de wekker. Goed geslapen dit keer, gelukkig. Daarna opfrissen en ontbijten in het hostel. Ik kon tot 12.00 uur uitchecken dus ik had voldoende tijd. Rond kwart voor tien ging ik weg. De mooiste moskee (Agha Bozorg Moskee) hier bevindt zich dicht bij mijn hostel, dus dat stond nog op de planning.

Na een paar keer links en rechts door de steegjes, was ik aangekomen bij de moskee. Erg rustig, slechts enkele mensen bij de entree in de schaduw. Ik liep naar binnen en werd niet teleurgesteld. Schitterend bouwwerk en beneden ligt zelfs nog een tuin. Ik liep een ronde langs de buitenrand en achteraan bleek zelfs een school te zitten. Beneden hing daar een volleybal-net. Al zal dat in deze periode van het jaar (vanwege hitte) niet veel worden gesoeeld, vermoed ik..

Ik was bijna klaar met mijn bezoek toen ik werd gebeld. Het was Hamid, opnieuw de man die mij gisteren zo uitgebreid had geholpen. Hij had niks van mij gehoord in de ochtend maar wist wel dat ik naar Esfahan wilde gaan. Hij zei, blijf bij de moskee ik ben er over 5 minuten en ik breng je naar de bus terminal. Ik was echter nog niet uitgecheckt dus moest eerst naar hostel, laatste spullen pakken en uitchecken. Toen meteen door, hij hielp mij met een kaartje kopen en zo belandde ik opnieuw in een bus. Deze keer geen VIP bus dus gewoon normale stoelen zoals we in Nederland ook kennen. Het is prima, want het is slechts twee uur reizen. Ik bedankte hem opnieuw en hij ging er weer vandoor.

Ik ben onderweg naar Esfahan, een stad waarover velen zeggen dat er veel te doen is en ik daar zeker de tijd voor moet nemen. We zullen zien, ik heb nog geen verblijf geregeld dus zal ik straks even doen. Zal goedkomen aangezien het geen hoogseizoen is in deze hitte. En daarover gespriken, het zou net twee a drie graden minder heet moeten zijn in Esfahan. Ik kijk er naar uit. Tot het volgende verslag!

Jordy